วันจันทร์ที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2557

กำลังจะมาถึง ...

ผมรู้สึกกลัวทุกครั้งที่ ถามตัวเองเรื่องวันข้างหน้า
มันอาจจะปนเปกันหลายหลากไป ไร้รูปแบบ ไม่อาจจะจินตนาการได้ถนัดนัก
ก็หวังใจไว้ว่าผมจะเข้มแข็งกว่าเก่าก่อน 
เข้มแข็งพอจะสรรค์สร้างสิ่งดีๆ เพื่อตอบแทนทุกสิ่ง
เข้มแข็งพอที่จะรักได้

ผมรู้สึกหวาดหวั่น.....
นี้คือทั้งหมดของตอนนี้.......

บ่ายวันว่างวันหนึ่ง ณ ตัวเลขยี่สิบเอ็ด


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น