กำลังจะมาถึง ...

ผมรู้สึกกลัวทุกครั้งที่ ถามตัวเองเรื่องวันข้างหน้า

มันอาจจะปนเปกันหลายหลากไป ไร้รูปแบบ ไม่อาจจะจินตนาการได้ถนัดนัก

ก็หวังใจไว้ว่าผมจะเข้มแข็งกว่าเก่าก่อน 

เข้มแข็งพอจะสรรค์สร้างสิ่งดีๆ เพื่อตอบแทนทุกสิ่ง

เข้มแข็งพอที่จะรักได้

ผมรู้สึกหวาดหวั่น.....

นี้คือทั้งหมดของตอนนี้.......

บ่ายวันว่างวันหนึ่ง ณ ตัวเลขยี่สิบเอ็ด

ไม่มีชื่อ

ไม่มีสิ่งไหนที่จะยิ่งใหญ่

เท่ากับความหมายสำคัญที่มีให้กับใจ

Photograph - Armchair

ยังมีอยู่...(จริงๆใช้ไหม)

คะแนนผมน้อยมาก

ผมล้ามาก

ผมรู้ว่าผมไม่ตั้งใจ

ผมรู้ว่ามันยากถ้าจะทำให้ผ่าน

แต่"โอกาส"มันก็ยังไม่ใช้ไหม

บอกผมที?

......ให้คืนมา

น้ำตาในคราวหนึ่ง ที่ยามนี้ยังเอ่อล้น

คืนนี้ช่างมืดหม่น ทุกอย่างนั้นเกินจะทน

หนทางดูว่างเปล่า เมื่อมาถึงคราวสับสน

น้ำค้างร่วงหล่น ทุกอย่างนั้นเกินจะทน

ไม่มีทางที่ฉันอาจย้อนเวลา ฉันรู้ว่า ..

ไม่อาจย้อนเวลา ฉันรู้ว่า ..

ไม่มีทางที่ฉันอาจย้อนที่ผ่านไป ให้คืนมา

ฺัBy moderndog

ผมว่าเป็นเพลงที่ดีมาก เป็นเพลงที่ให้อะไรหลายอย่างกับผม ผมอยากให้คุณ คนที่กำลังอ่านข้อความของผม

ได้ฟังบทเพลงนี้  ให้เวลากับมันหน่อยนะครับ

แค่อยากบอก

ก็ไม่รู้จะเขียนว่าอะไร ถ้ายังจำได้เมื่อวานเรายังเคยออกจากบ้านเล่นตามประสาเรา ไม่ว่าจะเป็นขี่จักรยานเล่น มีความคิดความเพ้อแบบเด็กตัวเล็กๆเขาคิดกัน ถัดมาหน่อยเราก็เรียนหนั้งสือชั้นอนุบาล ประถม มัธยมเวลาผ่าน ตัวเราไปเร็วขึ้น เร็วขึ้น เร็วขึ้น จนตอนนี้ผมแทบจำไม่ได้เลยว่าความคิดความฝันในวัยเด็กนัั้นมันมีรูปร่างยังไง อาจด้วยเรารู้แล้วว่ามันไกล เรารู้แล้วว่ามันหนัก รู้ว่ามันแทบเป็นไปไม่ได้ รู้ว่าถ้าไม่ทำอะไรสักอย่างมันก็ยังค้างในใจอยู่เรื่อยไปจนผมตาย....